Աքաաբն իր տանը ուներ 400 մարգարե, որոնց նա աջակցում էր, բայց սրանք այն մարգարեները չէին, ովքեր պաշտպանում էին Աստծուն: Փոխարենը, նրանք մարգարեներ էին, ովքեր օգուտ քաղեցին նրա համակարգից. նրան չէին հանդիմանում, չէին ուղղում, որովհետև առավելություններ ունեին նրա՝ այդ քաղաքական պաշտոնում գտնվելու հետ կապված։ Ի հակադրություն, Դանիելը խնդրեց ներքինիին հատուկ սննդակարգ տալ նրանց, քանի որ նա չէր ուզում փչացնել թագավորի սեղանը։

Կարելի է լինել նախարար, կանգնել թագավորների առաջ և չփչանալ թագավորի սեղանից։ Շատերը, ովքեր մտնում են քաղաքականության տիրույթ՝ կոչված լինելով ծառայելու քաղաքական գործիչների, նախագահների և ազդեցության մարդկանց, կարող են ենթարկվել իշխանության գրավչությանը: Աստվածաշունչն այս մասին ասում է Առակաց 23։1–2-ում. «Երբ նստում ես կառավարչի հետ ճաշելու, ուշադիր մտածիր, թե ինչ է քո առջևում և դանակը դրիր քո կոկորդին, եթե մեծ ախորժակ ունես»։ Ամենադժվար բաներից մեկը ձեզ զսպելն է, երբ կանգնած եք ազդեցիկ մարդկանց առջև, քանի որ ձեր ախորժակը կարող է առաջնորդել ձեր որոշումները:

Դանիելը հրաժարվեց փչացնել թագավորի սեղանի վրա կերակուրը: Եթե ​​Աստված կանչի ձեզ խոսելու ազդեցիկ մարդկանց հետ, դուք ամուր կմնա՞ք ձեր համոզմունքներում և կդիմադրե՞ք Թագավորի սեղանի գայթակղություններին: Աստծո մարդ լինելու ամենադժվար կողմերից մեկը այն կարգապահությունն է, որը պահանջվում է չշեղվել իշխանության հետ կապված շքեղություններից: Շատերը կոռումպացվել են, քանի որ չեն կարողացել խրատել իրենց։

Մեզ պետք են Միքիայի պես մարգարեներ, ովքեր պաշտպանում էին ճշմարտությունը նույնիսկ այն ժամանակ, երբ դա դժվար էր: Թագավորն ասաց. «Ես չեմ սիրում Միքիային, որովհետև նա երբեք չի խոսում այն, ինչ ես ուզում եմ լսել»։ Այսօր շատերը հարցնում են՝ որտե՞ղ են միխաները։ որովհետև նրանք փափագում են մարգարեների, որոնք կանգնած են ճշմարտության համար և ուղղում են նրանց, ովքեր քայլում են անարդարության մեջ:

Առակներն ասում են նաև մեզ. «Երբ արդարներն իշխանություն ունեն, ժողովուրդը ուրախանում է»։ Երբ Աստված ձեզ ուղարկում է թագավորների հետ կապ հաստատելու և խոսելու համար, Նրա ցանկությունն է, որ դուք օգնեք նրանց դառնալ արդար առաջնորդներ, որպեսզի մարդիկ կարողանան ուրախանալ: Թագավորը, ով վախենում և ճանաչում է Աստծուն, մղվում է իր ազգի համար Աստծո խոսքի կատարումը տեսնելու ցանկությամբ:

Առաջնորդությունը մեծ կշիռ է կրում, և հեշտ է դատել առաջնորդին, երբ պատասխանատուն դու չես: Բայց որպես Աստծո մարդիկ, երբ հնարավորություն է տրվում կանգնել թագավորների առջև, եկեք չնմանվենք Աքաաբի 400 մարգարեներին, որոնք տրված էին իրենց մարմնի ցանկություններին: Եկեք նմանվենք Միքիային, քանի որ Աստված ցանկանում է մեր սերնդում դաստիարակել աստվածապաշտ թագավորներ՝ թագավորներ, ովքեր ոչ միայն վախենում են, այլև ճանաչում են Աստծուն: Երբ արդար թագավորը նստում է գահին, ժողովուրդը ուրախանում է։

Այս ժամանակաշրջանում մեր աղոթքը պետք է լինի. «Աստված, արդարացրո՛ւ մեր թագավորներին, որ մենք ազգովի ուրախանանք»։ Ամենագեղեցիկ բաներից մեկը թագավոր ունենալն է, ով վախենում է Աստծուց, ճանաչում է Աստծուն և թույլ է տալիս, որ Աստծո մարդիկ հավաքվեն իր շուրջը: Այդպիսի ազգը տեղ ունի Աստծո օրհնության համար: Բայց ոչ մի արժեք չի լինի, եթե թագավորներն ու քահանաները հանդիպեն, միայն թե քահանաները ապականվեն թագավորի սեղանի կերակուրից։

Ժամանակն է կանգնել աղոթքով և աղոթել մեր առաջնորդների համար, որ նրանք քայլեն արդարությամբ, որպեսզի ժողովուրդը ուրախանա։ Ինչ ազգից էլ որ կարդաք սա, աղոթեք, որ Աստված բարձրացնի և ձեր առաջնորդներին արդար մարդ դարձնի, որպեսզի երկրի ժողովուրդը ուրախանա: Աստված օրհնի քեզ։