Լճա՞կ, թե՞ պատրաստություն.

Հասկանալով Աստծո ընթացքը Դավթի կյանքի միջոցով

Պատկերացրեք, որ Աստծուց մեծություն է խոստացել, ինչպես Դավիթն էր, երբ օծվեց Իսրայելի թագավոր (Ա Թագավորաց 16.13): Այդուհանդերձ, այս խոստումը ստանալուց հետո Դավիթը նորից հայտնվեց դաշտում՝ ոչխարներ արածեցնելով։ Սա լճա՞ն էր։ Երբ Աստծո խոստումը դրսևորվելու համար ժամանակ է պահանջում, դա նշանակում է, որ մենք լճացած ենք:

Ըստ բառարանի, լճացումը այն վիճակն է, որտեղ չկա շարժում, աճ կամ զարգացում, հաճախ խցանման պատճառով: Շատերը սխալ են մեկնաբանում սպասման սեզոնները որպես լճացում՝ չճանաչելով իրենց շուրջ տեղի ունեցող նուրբ առաջընթացը: Բնության մեջ ջրային մարմինը կարող է դեռևս երևալ մակերեսի վրա, սակայն դրա մեջ լողացող տերևը կարող է ցույց տալ մեղմ հոսանք։ Նմանապես, Աստված հաճախ աշխատում է մեր կյանքում այնպես, որ սկզբում ակնհայտ չթվա:

Դավթի ճանապարհորդությունը՝ համբերության և վստահության դաս

Օծվելուց հետո Դավիթը վերադարձավ հովվության։ Պատկերացրու, որ քեզ ասում են, որ թագավոր ես դառնալու, միայն թե նորից դաշտում հայտնվես: Հետագայում նա կանչվեց ծառայելու Սավուղ թագավորի պալատում՝ որպես երաժիշտ, ոչ թե որպես կառավարիչ։ Խոստումը թագավորության համար էր, ոչ թե երաժշտության, բայց սա լճացում չէր, դա նախապատրաստություն էր: Աստված Դավթին վարժեցրեց թագավորության ճանապարհներին՝ ցույց տալով նրան թագավորական ընտանիքի դինամիկան, նույնիսկ երբ նա երաժշտություն էր նվագում ներկայիս թագավորի համար (Ա Թագավորաց 16:21-23):

Դավթի կյանքի այս փուլը մեզ սովորեցնում է, որ երբեմն այն, ինչ թվում է ուշացում կամ նույնիսկ սխալ ուղղորդում, իրականում մեզ նախապատրաստելու Աստծո ձևն է: Դավիթը կարևոր դասեր էր քաղում, որոնք հետագայում նրան կծառայեին որպես թագավոր։ Ինչպես ասվում է Սաղմոս 37։23-ում, «Լավ մարդու քայլերը պատվիրված են Տիրոջ կողմից, և նա հաճույք է ստանում նրա ճանապարհից»։ Նույնիսկ երբ թվում էր, թե նա առաջ է գնում դեպի թագավորություն, Աստված քայլ առ քայլ առաջնորդում էր Դավիթին:

Լճացում ընդդեմ գործընթացի

Իսկական լճացումը տեղի է ունենում, երբ չկա շարժում, իսկ հոգեպես դա նշանակում է, որ կյանք չկա: Լճացում կարող է առաջանալ, երբ մենք անջատված ենք Աստծո ներկայությունից և Նրա Խոսքից: Բայց քանի դեռ մենք համաձայնեցված ենք Աստծո Հոգու հետ, կա կյանք և շարժում, նույնիսկ եթե այն դանդաղ է թվում: «Հոգին կյանք է տալիս. մարմինը ոչինչ չի նշանակում: Խոսքերը, որոնք ես ասացի ձեզ, դրանք լի են Հոգով և կյանքով» (Հովհաննես 6.63): Աստծո Խոսքը կենսունակության մշտական ​​աղբյուր է, որը մեզ պահում է նպատակների և առաջընթացի հոսքի մեջ:

Երբ Աստծո Գործընթացը ուշանում է

Դավթի ճանապարհորդությունը լի էր դժվարություններով. նա բախվեց Գողիաթին, դիմացավ Սավուղ թագավորի նախանձին և նույնիսկ թաքնվեց քարանձավներում, որպեսզի փրկի իր կյանքը (Ա Թագավորաց 18:7-9, 1 Սամուել 22:1): Այս դժվարությունները կարող էին խոչընդոտներ թվալ Աստծո խոստման համար, բայց դրանք աստվածային գործընթացներ էին, որոնք ձևավորում էին նրան իր վերջնական դերի համար: «Եվ ոչ միայն դա, այլև մենք պարծենում ենք նեղությունների մեջ՝ իմանալով, որ նեղությունը տոկունություն է ծնում. և հաստատակամություն, բնավորություն; և բնավորությունը՝ հույս» (Հռոմեացիս 5.3-4): Ինչպես կրակը մաքրելը, Աստծո գործընթացը հաճախ թվում է մերժման կամ ուշացման պես, սակայն դա հենց այն միջոցն է, որով Նա ձևավորում է մեզ Իր նպատակների համար:

Դեյվիդի յուրաքանչյուր մարտահրավեր նախապատրաստում էր նրան ավելի բարձր պատասխանատվության համար: Երբ նա հաղթեց Գողիաթին (1 Սամուել 17:45-47), նա պարզապես չէր հաղթում ճակատամարտում. նա քայլում էր դեպի իր նպատակը: Նմանապես, փորձությունները, որոնց մենք այսօր հանդիպում ենք, կարող են մեզ կատարելագործել Աստծո Թագավորությունում ապագա պարտականությունների համար։

Տեսնելով Աստծո ձեռքը նուրբ շարժումներով

Մեր կյանքում կարող են լինել ոչ ակտիվ կամ լճացած եղանակներ, բայց յուրաքանչյուր պատասխանված աղոթք, յուրաքանչյուր քայլ առաջ և յուրաքանչյուր սովորած դաս Աստծո աշխատանքի նշանն է մեր ներսում: Հիսուսը մի առակ պատմեց մի ծառի մասին, որը պտուղ չտվեց, և թե ինչպես էր դրա տերը ստուգում այն՝ ակնկալելով աճ (Ղուկաս 13.6-9): Աստված նույնպես մեզանից պտուղ է ակնկալում ամեն եղանակին, բայց շատերը չեն ենթարկվում նրա խոսքին և նրա գործերին և չեն տալիս: Նույնիսկ երբ մենք չենք արտադրում, մի հանձնվեք, մնացեք արմատացած և հավատարիմ Նրա Խոսքին:

Ընդգրկելով գործընթացը. Աղոթք համբերության և հավասարեցման համար

Շատ մարդիկ պայքարում են լճացման դեմ, բայց հաճախ դա սխալ ընկալում է: Ճշմարիտ խնդիրը կարող է չճանաչել այն փոքր քայլերը, որոնք մեզ առաջ են տանում: Երբեմն այս քայլերը նույնքան պարզ են, որքան սովորելը ծառայել այնտեղ, որտեղ մենք ենք, ինչպես Դավիթն արեց Սավուղի պալատում: Երբ մենք բաց ենք թողնում կամ անտեսում այս քայլերը, մենք վտանգում ենք հետաձգել Աստծո նպատակը մեր կյանքում: «Եթե փոքր բաներում հավատարիմ եք, մեծում էլ հավատարիմ կլինեք» (Ղուկաս 16.10):

Իմ աղոթքը ձեզ համար այն է, որ Աստված ձեզ համապատասխանեցնի Իր Խոսքին և Իր կամքին՝ օգնելով ձեզ տեսնել աճի և առաջընթացի յուրաքանչյուր նուրբ շարժում: Թող որ դուք ընդունեք նախապատրաստության յուրաքանչյուր քայլ, և թող Աստծո ներկայությունը ակնհայտ լինի ձեր ճանապարհորդության ընթացքում: Դավթի պես, թող որ դու զորացվես յուրաքանչյուր գործընթացի ընթացքում՝ ի վերջո հասնելով Աստծո խոստացածի ամբողջությանը:

Հիսուսի անունով, թող տեսնեք Աստծո խոստումների դրսևորումը ձեր կյանքում: Ամեն.