Դասակարգի և աղքատության շղթաները կոտրելով
Երբ Իսրայելի որդիները թագավորի համար աղաղակեցին, Աստված նրանց տվեց այն, ինչ նրանք խնդրեցին, բայց նաև զգուշացրեց նրանց արժեքի մասին։ Սամուելն ասաց. «Սա է այն, ինչ ձեզ վրա թագավորելու թագավորը կպահանջի որպես իր իրավունքներ. նա կվերցնի ձեր որդիներին և կստիպի նրանց ծառայել իր կառքերի վրա… նա կվերցնի ձեր դուստրերին՝ որպես օծանելիքագործներ, խոհարարներ և հացթուխներ… նա կվերցնի ձեր հացահատիկի և ձեր բերքահավաքի տասներորդ մասը… դուք ինքներդ կդառնաք նրա ստրուկները» (Ա Թագավորաց 8։11–17):
Իսրայելը կարծում էր, որ թագավորը կբերի անվտանգություն, բայց Աստված հասկանում էր մարդկային համակարգերի գինը։ Նրանք չմերժեցին Սամուելին, նրանք մերժեցին Աստծուն (Ա Թագավորաց 8։7):
Այդ պահից սկսած՝ Իսրայելը մտավ արտոնությունների և ստրկության դասակարգային համակարգ։ Ազնվականների որդիները ժառանգում էին իշխանություն և հարստություն ոչ թե իմաստուն լինելու, այլ առավելության համար ծնվելու պատճառով։ Ծառաները, թեև հաճախ ավելի իմաստուն և ավելի կարողունակ էին, մնում էին ստրկության մեջ՝ մեկ ուրիշի ունեցվածքը պահպանելու համար։
Սակայն Աստված երբեք չի ստեղծել մարդկանց նման հիերարխիաներում ապրելու համար։ Նրա սկզբնական նախագիծը հավասարությունն էր Իր ղեկավարության ներքո։ Հետագայում Պողոս առաքյալը հայտարարեց. «Չկա ո՛չ հրեա, ո՛չ հեթանոս, ո՛չ ստրուկ, ո՛չ ազատ, ո՛չ տղամարդ, ո՛չ էգ, որովհետև դուք բոլորդ մեկ եք Քրիստոս Հիսուսում» (Գաղատացիներ 3։28)։ Անհավասարության համակարգերը երկնքի նախագիծը չէին. դրանք մարդու արարածն էին։
Ոմանք ծնվել են անբարենպաստ վիճակում, սակայն Աստված երբեք նրանց չի նախատեսել այդպես մնալ։ Հիսուսն ինքն է ասել. «Որովհետև կան ներքինիներ, որոնք այդպես են ծնվել, և կան ներքինիներ, որոնք ուրիշների կողմից են ներքինի դարձել, և կան այնպիսիներ, որոնք ընտրում են…» (Մատթեոս 19։12): Նույն կերպ, ոմանք ծնվում են հարստության մեջ, ոմանք հարստանում են ուրիշների կողմից, բայց բոլորը պետք է ընտրեն, թե ինչպես ապրել։
Աստվածաշունչն ասում է. «Մի քիչ քուն, մի քիչ քնկոտություն, մի քիչ ձեռքերը ծալած հանգստանալու համար՝ աղքատությունը քեզ վրա կհասնի ինչպես գողը» (Առակաց 24։33-34): Աղքատությունը ծննդյան իրավունք չէ. այն հաճախ ընտրությունների, պայմանների և համակարգերի արդյունք է: Ոչ ոք չի ծնվում աղքատ լինելու համար: Ոչ ոք չի ծնվում հավերժ ծառա լինելու համար: Աղքատությունը պայման է, բայց բարգավաճումը աստվածային ծրագիր է:
Աստված հայտարարեց. «Որովհետև ես գիտեմ այն ծրագրերը, որոնք ունեմ ձեզ համար… ծրագրեր՝ ձեզ բարգավաճելու և ձեզ չվնասելու, ծրագրեր՝ ձեզ հույս և ապագա տալու» (Երեմիա 29։11): Իսրայելացիները ստրկացան Եգիպտոսում, ոչ թե որովհետև դա Աստծո ծրագիրն էր, այլ այն հանգամանքների պատճառով, որոնցում նրանք հայտնվեցին: Այնուամենայնիվ, Աստված ուղարկեց Մովսեսին՝ նրանց ազատելու համար: Երբ Աստված ընտրում է ձեզ, Նա երբեք չի մտադիրում, որ դուք մնաք ստրկության կամ աղքատության մեջ:
Դասակարգային համակարգերը հին պատմություն չեն. դրանք գոյություն ունեն մինչ օրս։ Աֆրիկյան շատ երկրներում բնակչության 5%-ը տիրապետում է հողի մեծ մասին, մինչդեռ մեծամասնությունը պայքարում է աղքատության մեջ։ Մեքենա ունենալը կամ հանապազօրյա հաց ունենալը հարստություն չէ։ Իսկական հարստությունը վերահսկողությունն է՝ հողի, ռեսուրսների և ճակատագրի նկատմամբ վերահսկողությունը։ Հարցն այն է, թե ո՞վ է վերահսկում ձեր տնտեսությունը։ Ո՞վ է վերահսկում ձեր ապագան։
Աստված երբեք չի նախատեսել, որ մեկ անհատը վերահսկի մյուսներին։ Նա յուրաքանչյուր մարդու օժտել է կառուցելու, կառավարելու և բարգավաճելու կարողությամբ։ Մովսեսը թույլ չտվեց, որ Եգիպտոսի համակարգը խանգարի իրեն ազատագրել Աստծո ժողովրդին։ Դավիթը, չնայած իր հոր տանը անտեսված էր, հովվից դարձավ թագավոր, քանի որ Աստված ընտրել էր նրան։
Ձեր ծննդյան վիճակը չի որոշում ձեր ճակատագիրը։ Ձեր ճակատագիրը որոշում է այն, ինչ Աստված խոսել է ձեզ մասին, նախքան ձեր մոր որովայնում ձևավորվելը (Երեմիա 1։5): Դուք կարող է ծնվել եք անբարենպաստ վիճակում, բայց դուք մեկ որոշում եք հեռու կերպարանափոխությունից։ Այդ որոշումը Աստծուն վստահելն ու ճակատագրի համար պայքարելն է։
Մի՛ բավարարվեք աղքատությամբ։ Մի՛ բավարարվեք ստրկությամբ։ Աստված ձեզ ավելի բարձր կոչել է։ Նրա ծրագիրը բարգավաճման համար է, այլ ոչ թե ստրկության։
Հարցը մնում է բաց. թույլ կտա՞ք, որ ձեր ծննդյան վիճակը և մարդկային համակարգերը սահմանեն ձեզ, թե՞ կբարձրանաք՝ դրսևորելու այն, ինչին Աստված կոչել է ձեզ լինել։
