Ժամանակ և հնարավորություն. Պատրաստվեք ձեր սեզոնին

Աստվածաշունչն ասում է. «Ես դարձա և տեսա արևի տակ, որ ո՛չ մրցավազքը արագաշարժներինն է, ո՛չ պատերազմը՝ ուժեղներինը, ո՛չ հացը՝ իմաստուններինը, ո՛չ հարստությունը՝ հանճարներինը, ո՛չ էլ հաճությունը՝ հմուտներինը, այլ ժամանակն ու դիպվածը բոլորին են պատահում» (Ժողովող 9։11):

Այս խոսքերը հնչում են մի մարդու կողմից, որը խորհում է կյանքի՝ իր և շրջապատի մարդկանց կյանքի մասին։ Նա տեսել էր այն իրականությունը, որ ուժը չի երաշխավորում հաղթանակ, իմաստությունը չի երաշխավորում ապահովություն, իսկ հմտությունը՝ բարեհաճություն։ Դուք երբևէ հանդիպե՞լ եք պրոֆեսորների կամ բարձր կրթություն ստացած մարդկանց, ովքեր դեռևս աղքատ են։ Դուք տեսե՞լ եք մարդկանց, ովքեր գուցե իմաստուն չեն աշխարհիկ չափանիշներով, բայց քայլում են հարստության մեջ։ Սա մեզ ցույց է տալիս, որ միայն մարդկային իմաստությունը, գիտելիքը կամ հմտությունը չեն կարող ապահովել հաջողություն։

Ուրեմն, ի՞նչն է տարբերությունը ստեղծում։ Այս պնդման բանալին՝ «ժամանակ և պատահում է բոլորի հետ»։ Այստեղ ժամանակ բառը խոսում է հասունության, չափահասության մասին։ Հասունությունից զուրկ իմաստությունը մնում է անպտուղ։ Շատերը գրքերից գիտելիքներ ունեն, բայց միայն ժամանակի, աճի և փորձի միջոցով կարող է իմաստությունը արդյունավետորեն կիրառվել։ Պատահական բառը խոսում է հնարավորության մասին։ Երբ հասունությունը հանդիպում է հնարավորությանը, տեղի է ունենում դրսևորում։ Բայց հնարավորությունները կարող են բաց թողնվել, եթե մարդ անպատրաստ է։ Իսրայելի զավակներն ունեցան իրենց ժամանակն ու հնարավորությունը, երբ տասներկու լրտեսները ուղարկվեցին Ավետյաց երկիր։ Սակայն տասը հոգի վերադարձան չար լուրով, որը վախ և անհավատություն առաջացրեց, և դրա պատճառով մի ամբողջ սերունդ բաց թողեց իրենց խոստումը (Թվեր 13։31–33)։

Ժողովող 9։10-ում ասվում է. «Ինչ որ քո ձեռքը գտնի անելու, արա քո ուժով…»: Նախապատրաստությունը կամուրջ է ձեր ներկայի և ձեր ժամանակի միջև: Շատերը պասիվորեն սպասում են, որ Աստված գործի, բայց սուրբ գրությունը մեզ ասում է աշխատել ջանասիրությամբ այն բանի հետ, ինչ մեր ձեռքերը գտնում են անելու: Աղոթքը ժամանակի վատնում չէ՝ այն նախապատրաստություն է: Ծանր աշխատանքը ջանքի վատնում չէ՝ այն նախապատրաստություն է: Իմաստության կիրառումը ապարդյուն չէ՝ այն նախապատրաստություն է: Երբ ժամանակը և հնարավորությունը գան, միայն նրանք, ովքեր պատրաստվել են, կօգտվեն պահից:

Դոկտոր Մայլս Մունրոն մի անգամ ասել է, որ գերեզմանատունը երկրի վրա ամենահարուստ վայրն է, քանի որ այնտեղ թաղված են երբեք չիրականացած երազանքներ, երբեք չիրականացած գրքեր, երբեք չիրականացած բիզնեսներ։ Ժամանակն ու բախտը եկան, բայց մարդիկ պատրաստ չէին։ Ժողովող 9։10-ը շարունակում է. «...քանզի գերեզմանում, որտեղ դու գնում ես, ո՛չ աշխատանք կա, ո՛չ խորհուրդ, ո՛չ գիտելիք, ո՛չ էլ իմաստություն»։ Այլ կերպ ասած, երբ կյանքն ավարտվում է, այս աշխարհի հնարավորություններն էլ ավարտվում են դրա հետ միասին։ Դուք չեք կարող ձեր երազանքները, ձեր գաղափարները կամ ձեր կոչումը ձեզ հետ գերեզման տանել։ Դրանք պետք է ծնվեն այստեղ։

Ահա թե ինչու է Պողոսը հորդորում. «Եվ ինչ որ անում եք, արեք սրտանց, ինչպես Տիրոջ համար, և ոչ թե մարդկանց համար» (Կողոսացիներ 3։23): Մենք պատասխանատվություն ունենք մեր ընտանիքների, մեր համայնքների, մեր ազգերի առջև՝ լիովին նվիրվել Աստծո մեզ տրված գործին: Այնուամենայնիվ, մենք պետք է նաև հիշենք Սաղմոս 127։1-ը. «Եթե Տերը չկառուցի տունը, ապարդյուն են աշխատում այն ​​կառուցողները…»: Աստծո կոչումից դուրս ծանր աշխատանքը հանգեցնում է հիասթափության: Իսկական պտղաբերությունը գալիս է այն ժամանակ, երբ մենք մեծապես նվիրվում ենք այն տեղին, որը Նա մեզ նշանակել է:

Բարեկամ, ժամանակն ու հնարավորությունը անպայման կգան։ Հարցն այն է՝ պատրաստ կլինե՞ս, երբ գա քո պահը։ Ասա ինքդ քեզ. «Ես ոչինչ չեմ տանելու գերեզման։ Ես կծնեմ յուրաքանչյուր երազանք, կգրեմ յուրաքանչյուր գիրք, կսկսեմ յուրաքանչյուր բիզնես և կկատարեմ Աստծո կողմից ինձ տրված յուրաքանչյուր կոչում»։ Քո ժամանակը մոտենում է։ Պատրաստվիր ջանասիրաբար, հավատարմորեն քայլիր քո առաջադրանքում, և երբ ժամանակն ու հնարավորությունը հանդիպեն քեզ, դու կմտնես Աստծո օրհնության լիության մեջ։